Om in jouw rol goed te kunnen presteren moet je in topvorm zijn, mentaal, fysiek en emotioneel. Er wordt veel van je verwacht. Sla de vacatures er maar op na, de eisen zijn niet van de lucht, je moet een topper zijn met een uitgebreide reeks competenties, flexibel, stressbestendig, doorzettingsvermogen, veelzijdig, resultaatgericht, proactief en ga zo nog maar even door. Geen 9 tot 5 mentaliteit, dus in de avond en in het weekend vaak ook nog aan de bak, kennis up to date houden, extra kennis opdoen en natuurlijk nog wat aanvullende activiteiten om je betrokkenheid en inzet te tonen.
Veel bedrijven vragen veel van hun medewerkers en zeggen veel te doen om ze in vorm en gemotiveerd te houden, maar vaak komt dit laatste vooral op jezelf aan en laat de persoonlijke aandacht voor jou nogal eens te wensen over. Er is niet met opzet weinig aandacht voor jou, het is niet om jou te pesten of om je dwars te zitten; jouw werkgever is vooral bezig om de toekomst van het bedrijf zeker te stellen, dit draait vooral om commerciële en financiële zaken en in mindere mate om het hoe het met jou gaat.
Je bent je hiervan bewust en dus pas je je waarschijnlijk aan, je klaagt niet, je zet je schouders eronder en bijt door, want de continuïteit van het bedrijf is ook in jouw belang, dit geeft jou ook zekerheid voor de toekomst. Jouw tijd komt nog wel, als je maar goed je best blijft doen en voldoet aan alle verwachtingen komt het vanzelf goed…
toch?
Je hebt naast je werk ook een privé leven. Er wordt veel van jou gevraagd en je voelt grote verantwoordelijkheden. En ook hier pas je je aan, je maakt je ondergeschikt, voldoet aan wensen en eisen van anderen en komt niet of weinig aan jezelf toe. Voor je het weet draait alles in je leven alleen nog maar om anderen en om ballen in de lucht houden, hoe voelt dat?
Het knaagt misschien aan je, je wilt anders, maar je kunt voor je gevoel niet anders, je zit vast zonder mogelijkheden en uitzicht op verbetering. Intussen verlies je bergen energie, gesloopt plof je ’s avonds neer. Je kijkt naar de klok en het is alweer bedtijd; morgen weer een dag…
Helaas zie ik in de praktijk dat er eerst zeer ernstige signalen moeten optreden voordat er iets wezenlijks veranderd. Je bent geen watje en kan wel tegen een stootje, zo erg is nou ook allemaal niet, dit is waarschijnlijk maar tijdelijk, binnenkort een weekje vakantie en dan kun je er weer tegenaan, bijna weekend…. En zo relativeren we en praten het weer goed, maar intussen verandert er helemaal niets aan de situatie. Je blijft meer energie verliezen dan dat je krijgt, het emmertje energie raakt steeds leger en "ineens" is dan de bodem bereikt en is de koek op, klaar, finito. In mijn geval was het een burn out, bij mijn vader een fataal hartinfarct.
Ik heb het zelf dus ook ooit zo ver laten komen, achteraf heeft het me jaren gekost om te herstellen en heeft het mijn leven letterlijk op z’n kop gezet. Als trap na kreeg ik later nog het besef dat ik dit zelf had kunnen voorkomen en dat heeft een wrange nasmaak.
Eén van de belangrijkste preventieve maatregelen die ik had kunnen nemen was een reality-check; het tegen het licht houden van de situatie en mij een spiegel voorhouden om vervolgens dingen in een vroeg stadium aan te pakken of te veranderen. Het is zo simpel achteraf, maar hopelijk is dit een wake up call voor jou!
Helaas was ik te laat, maar dit hoeft voor jou niet zo te gaan! Laat het er alsjeblieft niet op aankomen, je wilt het echt niet meemaken en je omgeving ook niet, geloof me! Dit kun je pas echt weten als je het hebt meegemaakt, dit is ook de waardeloze reden waarom te veel mensen niet tijdig aan de bel trekken.
JIJ kunt misschien nu nog tijdig bijsturen, zoek daarom ondersteuning bij een professional, doe het!
Je kunt hiervoor ook bij mij terecht, wees welkom!
Paul Brouwers, Coach
PAU Persoonlijke Coaching
06 83522693